کد مطلب:292042 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:256

میلاد نور
در جوّ هراس ناك شهر سامرّا، و دور از چشم جاسوسان وگماشتگان حكومت جور عبّاسی، آخرین خورشید آسمان ولایت در سحرگاه روز جمعه پانزدهم شعبان سال 255 هجری، در خانه كوچك امام حسن عسكری(علیه السلام)طلوع كرد( [5] ).



او در اولین لحظات ولادت به یگانگی خدا و نبوّت پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) شهادت داد و در هفتمین روز در آغوش پدر بزرگوارش آیه شریفه قرآن را قرائت نمود:



(وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الاَْرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ اَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ)( [6] ).



او را بر حسب وصیّت پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)و مطابق احادیث بشارت آسا «محمّد» نام نهادند، تا نه فقط با سیمای زیبایش ـ كه بیش ترین شباهت را به رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) داشت ـ بلكه با نام و مرامش نیز یاد آور آن آخرین پیامبر بزرگ الهی باشد و آیینه تمام نمای جدّش خاتم انبیا گردد. كنیه اش را نیز به همین مناسبت «ابوالقاسم» نهادند; اگر چه به مناسبت هایی دیگر كنیه های ابو جعفر، ابوعبدالله و ابوصالح نیز به آن افزوده شد.



مهدی، قائم، منتظر، صاحب العصر، صاحب الامر، صاحب الزّمان، بقیة الله، حجت الله، منصور، خلف الصالح، موعود، از مشهورترین القابی هستند كه در كتاب های حدیث و دعا و كتب تاریخی در مورد امام زمان(علیه السلام)تصریح شده اند.